Aslen lügatta “secde”, son derece tevazu ile alçalıp baş eğmektir ki, “kibr”in tam zıddıdır. Dinen de alnını yere koymaktır ki, ta’zim (büyüklenme) ve itaat etmenin en yüksek şekldir. Ve ondan daha özeldir. Zira önceki, uyuklar altına yatıp yuvarlanmakla dahi olabilir. Şer’i manasında ibadet kastını iluvc etmeye lüzum yoktur. Çünkü secdenin ibadet olması için niyet şart […]